De biblotheek

Ik deed mijn mond open om nee te zeggen maar meteen streek er nog een ijskoude windvlaag over mijn houd. Ik rilde kort en grinnikte toen om mijn eigen koppigheid. Ik lachte en nam dankbaar de mantel aan. De warme stof sloot zich om me heen en hiel de wind buiten. 'Interessant exemplaar heb je hier.' Zei ik met een knipoog.

Ik glimlachte weer. 'Tsja, als je een tijd in het zevende regime hebt gewoond, weet je wel hoe je ervoor moet zorgen dat je warm blijft.' zei ik. Ook al was de wind koud in combinatie met de regen, ik had er geen last van.

'Of juist koel.' Ik knipoogde. De vlammen hadden de mantel niet eens een klein beetje aangetast, interessante magie was dat. En aangezien hij dat ding altijd droeg was het slim om hem zo uit te rusten. Ik had bijna nooit dezelfde kleren aan, het wisselde elke dag. Dan had het natuurlijk geen zin.

Ik begreep meteen wat ze bedoelde. 'Ja, je zit diep in de problemen als je mantel in de fik vliegt.' glimlachte ik. 'Het is me trouwens nog steeds een raadsel hoe het kan dat de spreuken die ik erover uit heb gesproken zo goed werkten. Het is namelijk gewoon een berg spreuken die ik gecombineerd heb. Ik gok dat ik geluk heb gehad.'

'Magie is iets vreemds.' zei ik terwijl ik de mantel nog wat strakker om me heen sloeg. 'Je kan geluk hebben, of pech. Het kan je leven redden of wegnemen, dat is het risico van het vak.' Ik keek hem aan. 'Wat ga je doen als we op school komen? Ik denk niet dat dit ongemerkt zal blijven...'

Ik krabde aan mijn hoofd. Dat was een hele goede vraag. 'Waarschijnlijk ga ik een gedeeltelijke waarheid vertellen, waarin ik gewoon wat details weglaat. Dat is toch niet op te merken door de nimfen?' zei ik na even nagedacht te hebben. 'Ik zeg wel... Dat we in het bos waren, en dat we beslopen waren door draken... En dat ik, terwijl we vochten, mijn oog kwijtraakte en dat jij de draken uiteindelijk hebt weggejaagd. Zit daar iets in dat onwaar is?' vroeg ik.

Ik schudde mijn hoofd en grinnikte. 'Dus je bent bekend met de tactiek van de halve waarheid? Slim.' Ik lachte. 'En ja, eigenlijk wel. Technisch gezien hebben we ze niet bevochten.'

Ik zuchtte even. 'Maar wat moet ik dan zeggen? Dat ik mijn oog op de vlucht ben verloren? Dat is minder geloofwaardig dan tijdens een gevecht...' zei ik lachend. Dit zou iets lastiger gaan worden dan ik eerst dacht.

'Je kan gewoon zeggen dat je gewond bent geraakt, geen details vertellen over hoe. Ik bedoel de zin: ''We werden achterna gezeten door draken en ik ben toen gewond geraakt.'' klinkt toch best logisch?' Ik strekte mijn rug en zette mijn armen achter me op de grond, om een beetje op ze te kunnen leunen.

Ik knikte even nadenkend. 'Daar zit wat in.' Intussen was aan de rand van het blikveld van mijn linkeroog de kleur langzaam aan het plaatsmaken voor zwarte leegte. Misschien had ik eerst om gelachen, maar nu niet meer. Ik voelde vreemd genoeg niet eens spijt dat het zo moest zijn, ik had het gewoon geaccepteerd.

Ik leunde tegen de stam aan en haalde diep adem. De geur van regen kon altijd zo heerlijk zijn. Ik veegde een hoopje dode takken bij elkaar en begon een beetje te mompelen. Vervolgens knipte ik in mijn vingers en sloeg er een vonkje over dat langzaam uitgroeide tot een vlammetje dat voorzichtig aan de takken likte. Ik raapte het boek van de grond en sloeg heel voorzichtig de kaft open. De bladzijdes waren redelijk droog, de dikke, leren kaft had het water goed tegen gehouden. De randen van het boek waren nat en kwetsbaar, zouden makkelijk scheuren. heel voorzichtig hield ik het boek verticaal boven het vuurtje, oplettend dat de vlammen het papier niet aan zouden raken.

Ik kneep mijn goede oog dicht, en zwaaide even met mijnd voor mijn andere oog. Ik zag de beweging nog heel even, en toen was alles zwart. Zuchtend opende ik mijn goede oog weer. Ik zag dat Airen intussen een klein kampvuur had opgebouwd, en aan ht proberen was het boek te drogen. 'Als het zo blijft regenen heb je daar niets aan.' zei ik glimlachend. Ik schoof iets dichter bij het vuur, en voelde de warmte over me heen golven. Al snel merkte ik niets meer van de regen.

'Ik probeer de schade te beperken.' Mompelde ik. 'En wie weet is het straks weer droog.' Ik draai het boek een kwartslag en hou het weer boven het vuur. 'Ik hoop dat de inkt niet al te erg is uitgelopen.' Ik bijt op mijn lip en ondersteun mijn arm met mijn andere hand. Ik krijg krampen van het zo omhoog houden van dat boek. Ik zucht vermoeid.

'Ah.' zuchtte ik even begrijpend. Ik merkte Airens zucht op, en zag de arm waarmee ze het boek boven het vuur hield licht trillen van de inspanning. 'Wil je dat ik je taak even over neem? Je hoeft dit heus niet alleen te doen...' zei ik. Ik stak mijn handen uit naar het vuur, enerzijds om ze te warmen aan de vlammen, anderzijds om het boek aan te pakken.

In een reflex trok ik mijn arm terug, weg van zijn hand. Mijn blik vloog op en ontmoette de zijne. Ik slikte en schudde toen zwakjes mijn hoofd. 'Nee, ik red het wel.' Ik wist niet waarom, maar ik was niet op mijn gemak met het feit dat Yuui het boek beet zou houden. Ik wou het hem niet meer terug geven, nooit meer. Ik beet op mijn lip. Ik was bang. Bang dat hij stom zou doen en mijn adviezen zou negeren. Ik sloeg mijn blik naar de grond.

Ik knikte half. 'Oke dan. Maar als je het niet meer kan houden, zorg ervoor dat het boek niet in het vuur beland, want het moet nog terug naar de bieb. Ik denk niet dat ze er daar blij mee zijn als ik een boek laat verbranden.' zei ik glimlachend. Ik negeerde de ongerustheid die op haar gezicht stond geschreven. Toen knorde mijn maag luid en dat deed me ergen aan denken. 'Zeg, hoe laat is het eigenlijk? Ik heb honger, en ik wil weten wanneer het eten opgediend wordt.'

Ik keek naar de hemel en zuchtte. 'Ik denk dat we het eten gemist hebben en je weet hoe streng ze daar op zijn.' Het kwam nog steeds met bakken uit de hemel. 'Maar ik ben ook voorzichtig. Het zou niks voor mij zijn om een boek in de brand te steken.' Ik gniffelde kort.

Ik richtte mijn blik op de grond. 'Nou ja, niets aan te doen.' zuchtte ik. 'Wat doen we nu? Terug naar school, of hier kamperen?' Het was best mogelijk om een klein hutje te bouwen, maar daarbij zouden we waarschijnlijk nat worden.

Ik keek naar de lucht. 'Ik stel voor dat we nog even blijven zitten en anders door de regen terug lopen.' Ik trok een scheef gezicht. 'Hier overnachten is zeker geen goede optie, als je hebt gezien waar we net al tegenaan gelopen zijn. Desnoods moeten we door de regen.'

'Daar heb je een punt. Ik wil niet in mijn slaap door iets opgegeten worden, als het even kan.' zei ik lachend. Ik rekte me op mijn plaats een beetje uit. Met mijn handen begon ik in min ogen te wrijven, tot ik per ongeluk mijn wond aanraakte. Ik kreunde even, het prikte namelijk nogal.