De tuinen

Ik grinnikte. "Staan kan natuurlijk ook." Ik stak mijn hand uit. "Serena en jij?" Ik keek hem aan. "Witte magiër?" Ik trok een wenkbrauw op en haalde een hand door mijn har terwijl ik de ander door het water liet glijden.

'Ik word meestal Fai genoemd.' zei ik met een glimlach. 'En ja, ik ben een witte magiër. Aan je vleugels te zien ben je een nimf, toch?' Met mijn hand trommelde ik een beetje op mijn bovenbeen. Nerveus was ik niet, maar mijn handen moesten iets te doen hebben.

'Hoi Fai, ik ben Serena. En ja, een Groene Nymf.' Ik kuchte even en staarde naar wat bladeren die ronddansten in de wind. 'Prachtige plek hè? De tuinen?' Ik keek hem weer een en glimlachte kort. Mijn hand haalde ik nog een keer door mijn haar terwijl ik met de ander mijn jurk beter trok.

Ik keek om me heen. 'Dat zijn het zeker.' zei ik met een glimlach. Met mijn ogen dicht snoof ik even de weeïge geur op die de bloemen om me heen verspreidden. In combinatie met de warmte van de zon zou ik hier zo in slaap kunnen vallen dacht ik bij mezelf. Toen opende ik mijn ogen weer en keek Serena aan. 'Ik heb het gevoel dat ik je ergens van ken, maar ik weer niet precies waarvan... Zit je misschien bij me in de klas?' vroeg ik.

Ik keek hem aan en trok een wenkbrauw op. "Ja kan wel, je hebt een huisdier, toch?" Ik beet zachtjes op mijn lip. Oh god Vasilla, kon je nou niet iets beters vragen? Ik zuchtte en staarde voor me uit terwijl ik kort dacht aan Cameron. Ik keek hem weer aan en knipperde kort met mijn ogen.

Ik knikte enthousiast. Als het om Yuki ging, kon ik niet anders dan extreem blij zijn. 'Ja, een sneeuwtijger. Ze heet Yuki, en woont op dit moment in het bos, want ze mag niet in school komen van de leraren.' zei ik opgewonden.

"Een wát?" Ik keek hem vol ongeloof aan. "Wauw, dat zijn echt prachtige beesten Fai!" Ik lachte. Dit had ik nou nog nooit meegemaakt, een student met een sneeuwtijger. Ik grijnsde en frummelde even aan mijn ketting.

Ik lachte om haar reactie. 'Tijgers zijn zeker beeldschoon, al helemaal als je ze ziet bewegen!' riep ik blij terwijl ik aan Yuki dacht. Wat zou ze aan het doen zijn, daar in het bos? Met Airens panter, Misha, spelen? Of iets totaal anders? 'Heb jij een huisdier?' vroeg ik.

Ik lachte met hem mee en schudde mijn hoofd. "Nee, jammer genoeg niet." Ik beet zachtjes op mijn lip en ging iets beter zitten. "Hoe ben je eigenlijk aan Yuki gekomen? Als ik vragen mag?"

Ik slikte even onopmerkbaar. Hoeveel kon ik aan Serena vertellen, zonder dat ze teveel te weten zou komen? 'Ik ben haar tegengekomen op een van mijn vele reizen.' zei ik uiteindelijk. 'We waren allebei nog een stuk jonger dan nu, en allebei alleen. Dus toen ik haar vond, naast het levenloze lichaam van haar moeder, heb ik haar meegenomen.' Geweldig, Yuui, nu gaat ze zeker doorvragen hoorde ik Fai in mijn hoofd sarcastisch zeggen.

Ik keek hem scherp aan en besloot niet door te vragen. Hij hield iets achter. "Interessant." Ik glimlachte kort en keek weg, even ergens anders naartoe. Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte.

Een stille zucht van opluchting verliet mijn lippen toen ze niet doorvroeg. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar ik wist niet wat, dus ik sloot hem weer. In plaats daarvan glimlachte ik even, terwijl ik wat haar voor mijn linkeroog veegde.

Ik wierp een korte blik op hem maar besloot om niks te zeggen. Ik hield niet zo van stiltes. "Dus.. sport je ook?"

Ik lachte. 'Dat hangt ervan af: zijn het berijden van een tijger en ermee worstelen sporten?' vroeg ik met een knipoog. Even schuifelde ik een beetje met mijn voeten, terwijl ik naar de grond keek. Toen richtte ik mijn blik weer op de nimf voor me.

Ik lachte. "Ja, dat tel ik wel mee." Kort grijnsde ik en keek ik naar het water. "Heb je hobby's?"Ik richtte mijn blik weer op hem en knipperde met mijn wimpers omdat er een stofje in mijn oog terecht was gekomen.

'Niet echt. En jij?' vroeg ik. Deze Serena wist al veel te veel over me, ik moest het gesprek zien te keren. Ik rekte me even uit en plofte toen toch maar naast Serena neer.

Ik knikte en grinnikte om zijn actie. "Ik zing." Ik keek hem aan en bestudeerde zijn gezicht.

Ik keek haar aan. 'Wat zing je dan zoal?' vroeg ik geïnteresseerd. Ik hield mijn hoofd een beetje scheef, maar zat verder rechtop.

"Veel dingen, maar ik vind het fijn on te zingen terwijl ik word begeleid onder een instrument. Ook verzin ik vaak liedjes, of lyrics." Ik glimlachte.

Ik glimlachte terug. 'Ah...' zuchtte ik. Eigenlijk verveelde ik me nogal, maar het zou onbeleefd zijn om dat te zeggen. In plaats daarvan liet ik mijn gedachten vrij rondspoken, wat veel goed maakte.

Ik keek weer weg, dit was erg ongemakkelijk. Ik grinnikte, "zin om een spelletje ofzo te doen?"

Meteen keek ik weer op. 'Lijkt me leuk,' zei ik met een lach, 'Heb je al iets in gedachten, of moet ik iets bedenken?'

Ik keek hem aan en grijnsde. "Wat dacht je van.. Nee oké ik weet nikt." Ik lachte.

Even keek ik haar peinzend aan. 'Eigenlijk is het enige waar ik op kan komen Doen, Durven of de Waarheid, maar dat vind ik helemaal niet leuk...' zei ik na een tijdje.

Ik knikte. "Ik stiekem oom niet." Ik grinnikte, "we kunnen ook.. voetballen ofzo?"