Lokaal 205: Magie

Hier krijgen witte en zwarte tovenaars samen les in neutrale spreuken. Dat zijn spreuken die niet specifiek bij zwarte of witte magie horen en dus voor beiden uit te voeren zijn. De docent is mevrouw Mayaan een witte tovenares die een afkeer heeft voor werkelijk duistere zware Magiërs. Ze doet haar best het te verbergen, maar kan niet tegen duistere zwarte magie.

Spoiler:

He, dat is het lokaal van Verweer tegen de Zwarte Kunsten op Zweinstein xD
~~
Ik staarde half voor me uit terwijl mevrouw Mayaan de opdracht uitlegde en groepjes maakte. Blijkbaar was ik ingedeeld bij Airen, wat ik eigenlijk best leuk vond. Met haar kon ik ten minste praten, anders dan met veel anderen. Met hen bleef het vooral bij wat dom geklets zonder enige diepgang. Op zijn tijd is dat ook wel prettig, maar ik had af en toe ook behoefte aan een echt gesprek. Ik glimlachte licht, gewoon om mijn façade op te houden, al wist ik vrij zeker dat er personen waren die erdoorheen konden kijken. Ik streek even met mijn hand over mijn wang, tot ik de lap stof voelde die nog steeds om mijn oog gewikkeld was. Nu ik daar aan dacht... Ik moest hem eigenlijk een keer vervangen, misschien moest ik gewoon voor een mooier iets zorgen. Een ooglapje dat meer bij mijn outfit paste, iets blauwigs dus. Of totaal iets anders, gecombineerd met compleet andere kleding. Nou ja, daar zou ik later wel over na denken. Nu moest ik me focussen op de opdracht.

Haha, ja ik vond het wel matchen xD
-----------------

Ik keek opzij naar Yuui, die een paar banken verderop zat. Natuurlijk was het de lap rond zijn oog mensen opgevallen. Maar niemand wist de echte reden. Ik was de enige. Ik gooide mijn boeken op een stapeltje en stond op terwijl alle anderen ook begonnen te lopen. Ik hing mijn tas over mijn schouder en liep naar de andere kant van de klas, waar Yuui aan een bankje zat. De persoon die naast hem gezeten had stond op en ik liet mijn tas voorzichtig naast de bank op de grond zakken, mijn boeken op het houten oppervlak van de tafel leggen. Ik keek Yuui aan en lachte. 'Hey.'

Glimlachend keek ik opzij toen Airen naast me kwam zitten. 'Hoi.' zei ik vriendelijk. 'Hoe gaat het? Nog draken tegengekomen?' Dat laatste zei ik lachend. Hoewel ik wist dat het geen goede grap was, toch deed ik het. Ik sloeg mijn boeken open op de juiste bladzijde terwijl ik wachtte op antwoord. Eigenlijk had ik de opdracht niet helemaal meegekregen, dus ik wilde die nog even op mijn gemak na kunnen lezen.

'Ja joh, er stond er een de badkamer vanochtend.' Ik knipoogde lachend. Ik ging zitten en sloeg mijn boeken ook open. Ik slikte. 'En, hoe gaat het met je oog?' Vroeg ik zachtjes, onverstaanbaar voor anderen. Het verband zat nog om zijn oog en hij gaf een beetje een trieste indruk. Maarja, wat verwacht je van iemand die net zijn oog kwijt geraakt is...

Ik lachte even om Airen's antwoord, maar die verstarde na de vraag die ze stelde. 'Het doet geen pijn meer behalve als ik het aanraak, maar het ik heb er wel wat problemen mee. Zo is mijn gevoel voor diepte helemaal weg, en ik kan totaal niet zien wat er links van me gebeurt.' antwoordde ik al even zacht.

'Er moet haast wel een manier zijn om dat te fixen.' Fluisterde ik. 'Ik heb wel eens moeilijkere spreuken uitgevoerd.' Ik staarde nadenkend voor me uit. Ik wist bijna zeker dat er geen kant en klare spreuk zou zijn daarvoor, maar met een beetje experimenteren zouden we er wel komen. Ik keek op naar de docent die voor de klas ging staan en haar keel schraapte.
Mevrouw Mayaan schraapte haar keel en keek streng over haar brilletje heen. Meteen verstomde het geroezemoes in de klas. 'Goed dan jongens en meisjes. Jullie spreken nu samen af welke spreuk jullie gaan kiezen om een opdracht over te doen. Jullie zullen een verslag schrijven bij het traject van het leren van de spreuk en deze uiteindelijk ook in de klas presenteren.'
Ik veerde op. Dit was de perfecte kans. Een spreuk zelf verzinnen zou zeker een prachtig cijfer opleveren. Ik keek opzij naar Yuui.

Ik haalde mijn schouders half op, nadenkend over haar woorden. 'Misschien wel, en ik ben er ook wel zeker van dat er iets of iemand is die al zo'n spreuk kent.' antwoorde ik zacht. Daarna luisterde ik stilletjes naar de uitleg van mevrouw Mayaan. Met z'n tweeën een spreuk leren, dat kon nog leuk gaan worden. Ergens in mijn gedachten kon ik de opdracht en Airens idee verbinden, maar het leek me onwaarschijnlijk dat we echt zoiets zouden doen. Maar toen ik haar aankeek wist ik wel anders: Haar ogen glinsterden zoals de ogen van een klein kind in een speelgoedwinkel dat doen, en aan haar houding te zien wilde Airen echt graag aan de slag. Ik glimlachte naar haar terwijl ik met mijn oog rolde. 'Ik kan wel raden wat je nu wilt doen, en ik gok niet dat ik je op andere ideeën kan brengen, is het niet?' zuchtte ik.